Η καρδιά

Κάποτε κάποιος μου έδωσε μια χάρτινη καρδιά,
την κράτησα στα χέρια μου για ένα-δύο λεπτά
μα ο άνεμος μου την έκλεψε,την έστειλε μακριά,
κι από τότε νιώθω σαν πουλί δίχως φτερά.

Η καρδιά εκείνη ήταν ένα εισιτήριο,
κομμένη από δάχτυλα αγνώστου χωρίς διαβατήριο,
δε λέω - μπορεί να ζούσε το δικό του το μαρτύριο,
μα αυτή η καρδιά ήταν για μένα ελιξίριο.

Ίσως τώρα να βρίσκεται σε κάποιου άλλου τα χέρια,
ίσως να την ταξιδεύουν ολόλευκα περιστέρια,
ίσως να χάθηκε στην λάσπη,στη φωτιά,
ίσως κάποιος τώρα να την έχει αγκαλιά.

Εύχομαι σε ασθενή να καρφιτσώθηκε καλά,
ή σε πατέρα που έχει ξεχάσει τα ίδια του τα παιδιά,
σε μάνα για να 'χει και για τον εαυτό της μιά,
και σε υπάρξεις που δεν είχανε ποτέ καρδιά.

Τώρα υπάρχουμε

Σήμερα βίωσα κάτι που με έκανε να γυρίσω πίσω στο χρόνο αυτόματα
και ένιωσα παράξενα και άβολα όπως όταν ήμουν παιδί.
Είναι απίστευτος ο τρόπος που λειτουργεί ο άνθρωπος όταν θέλει να κυριαρχήσει προς εσένα,
να σε κάνει δικό του με συνεχή προσπάθεια της πειθαρχίας και των νέων αρχών.
 -δεν είσαι παιδί πλέον-.

Είμαστε αυτοί που επιλέγουμε να είμαστε,ό,τι κάνουμε είναι συνειδητή ή ασυνείδητη επιλογή μας.
Ο κόσμος φοβάται να σηκώσει ανάστημα - κεφάλι, όπως θες πες το, περί του θέματος τώρα,
ευτυχώς κατέληξα στην επιλογή της απόλυτης προσωπικής άποψης και έκφρασης.
Δεν γίνεται να περιορίζεις κάποιον,ακόμα και σε κουτί να τον βάλεις τον άνθρωπο,από το να
τον "κατέχεις",θα προτιμήσει την αυτοκτονία.

Αν θέλεις να είσαι ελεύθερος πρέπει να το διεκδικήσεις πλέον.Αναφέρομαι στην κάθε είδους απόλυτη έκφραση του εαυτού σου,ακόμα και των σκέψεων σου.
Είμαστε εδώ μία φορά.Τώρα ζούμε,τώρα υπάρχουμε.
Ζήσε.Κάνε πράγματα,μην περιορίζεσαι - τα όρια είναι ψευδαίσθηση -.

Τουρκία 2013

Ξημερώνει Δευτέρα.
Έξω από το παράθυρο μου ακούγονται παπαγάλοι -ναι καλά διάβασες-,
κάτι πολύ όμορφο ως άκουσμα για ξημέρωμα, όμως η φράση "θα είναι μια καλύτερη μέρα" μου φαίνεται ειρωνική πλέον.
Οι εικόνες αυτών των τραγικών γεγονότων που συνέβησαν τριγυρίζουν μέσα στο μυαλό μου και το μόνο που αισθάνομαι είναι θλίψη.
Δεν το χωράει το μυαλό μου όλο αυτό. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τόση αναισθησία και βία;
Πότε θα σταματήσει επιτέλους αυτό;
Ξεκίνησε Επανάσταση. Κάποτε έβλεπες μόνο νέους να διαμαρτύρονται στις πορείες. Πλέον βλέπεις αστυνομικούς να κακοποιούν ανθρώπους κάθε ηλικίας με κάθε είδους βίας και όλοι γυρνάνε την πλάτη και κάνουν πως δεν βλέπουν.
Ζούμε σε μια μύξα. Αυτό φτιάξαμε,μέσα σε αυτό ζούμε και απ'ότι φαίνεται λίγοι είναι αυτοί που θέλουν πραγματικά να βγουν.
Λέμε πως προχωρήσαμε και ανοίξανε τα μυαλά μας. Αυτό είναι ψέμα. Δεν θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που τον 21ο αιώνα, όχι μόνο αποδεχτήκαμε την δημιουργία ενός Φασιστικού Κόμματος από απάνθρωπα και γλοιώδη πλάσματα αλλά συμβάλλαμε και στην ύπαρξη του μέσα στη Βουλή.Α ναι,σωστά..Η Βουλή σου θυμίζει κάτι από Δημοκρατία..;Χμ.
Όχι πια;
Κουράστηκα να διαβάζω άρθρα με βία, κουράστηκα να νομίζουν ότι μας κοροϊδεύουν, να νομίζουν πως υποτιμούν την νοημοσύνη μας, να βλέπω ανθρώπους να χάνουν το δίκιο τους, να πεθαίνουν από φτώχεια, να καταφεύγουν στον βρόμικο τρόπο ζωής για τα λεφτά.
Κουράστηκα με τη μιζέρια και την καταπίεση.
Αυτός ήταν ο λόγος που έφυγα από την χώρα μου. Μετανάστρια κι εγώ όπως πολλοί,ψάχνω να βρω ζωή μακριά απ'όλα αυτά.
Εύχομαι με τη σειρά μου όλα να φτιάξουν και να ξημερώσει μια όντως καλύτερη μέρα.

Το παρακάτω βίντεο δείχνει απλά την αλήθεια. Enjoy.

Χωρίς εγκέφαλο

Κάποιες φορές οι άνθρωποι ξεχνάνε.
Ξεχνάνε τα ίδια τους τα λόγια,τις ίδιες τους τις σκέψεις και το χειρότερο,τις ίδιες τους τις συνειδητοποιήσεις.
Είναι δύσκολο πλέον να πιστέψεις σε κάποιον, συνήθως δεν πιστεύουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Γιατί φοβόμαστε τόσο να είμαστε ανοιχτοί;
Θέλεις να αγαπηθείς ολοκληρωτικά και δεν υπάρχει κανείς τριγύρω να στο δώσει, κατά τ'άλλα όμως,
όλοι ψάχνουμε την αιώνια αγάπη..

Αφοσίωση. Μεγάλη λέξη.Ανέφικτη στις μέρες μας.
Κολλάμε σε ανθρώπους του παρελθόντος,
στους οποίους ήμασταν αφοσιωμένοι για κάποιο διάστημα και μετά πάλι ρουτίνα..πίσω στον εαυτό.
Τελειώνει η σχέση κι έρχονται οι φρίκες, οι συγκρίσεις, οι ενοχές, η υποκρισία.
Όλα αυτά ένα μπέρδεμα μέσα σου, κομμάτια άλλων αναμεμιγμένα με τις βρομισμένες αναμνήσεις σου και πάντοτε με τη σκέψη, του: "θα μπορούσα να κάνω αυτό κι όχι εκείνο.."
Ήρθε η στιγμή που νιώθεις κενός,ανίκανος να αγαπηθείς και να αγαπήσεις.
Ρωτάς γιατί..
Απορώ πως γίνεται να απορείς.

Και χειροκροτώ, διότι έτσι κάνουν στις παραστάσεις.

Οξυγόνο

Εξελίσσομαι και ανανεώνομαι,
γελάω και κορδώνομαι,
χαίρομαι που είμαι ζωντανή
κι όχι πνιγμένη σε κλουβί.
Πετάω ψηλά κι ορθώνομαι,
σε άλλους καιρούς υψώνομαι
πολιτείες,κάμπους και βουνά,
τα βλέπω όλα ρεαλιστικά.

Είμαστε Εδώ αγάπη μου,
υπάρχουμε στο Τώρα,
έλα πιάσε το χέρι μου,
κι έχω πάρει φόρα.
Κράτα τη φλόγα και πάμε μακριά,
έλα να μοιραστούμε,
να εξελιχθούμε αγκαλιά.

Κοίταξε με,σαν κλόουν γελώ,
παίζω και χοροπηδώ,
κι ας μην είμαι παιδί στην ηλικία,
ξέρεις εγώ στο παιχνίδι μου βάζω την ουσία.

Και θα μου πεις:
"μα αυτό το ποίημα,είναι παιδικό"
και θα σου πω:
"δε με ενδιαφέρει,
ξέμεινα,χρειάζομαι καπνό."

Κόκκινη γιορτή

Σε κοιτάζω ματωμένο φεγγάρι,

προσπαθείς να επιβιώσεις μες στα λευκά σου κύματα,

σαλεύεις στον σκοτεινό ουρανό,

γύρω σου εκκρίνονται φωτεινές ουσίες,

που ενώνονται σιγά σιγά 

και σχηματίζουν μεθυσμένες παρθένες,

ντυμένες με μεταξωτά..

χορεύοντας την ηδονή και τον ανεκπλήρωτο πόθο..

Μια τόσο λεπτή γραμμή,

ανάμεσα στο χώρισμα σου με το αντίθετο..

Ώρα μηδέν

Κυβερνήσεις, πολιτικοί και μπάτσοι,

πληρώνεις δάνεια, έχεις και το χαράτσι,

τράπεζες σπέρματος κι αίματος

πλουτίζουν με χρυσάφι

κι εσύ εκεί στον καναπέ,

χωρίς να κλείνεις μάτι.

Κάθεσαι μέσα, όλα κουλ και ήρεμα,
σκέφτεσαι αν ήρθανε τα αύρια να διώξουνε τα σήμερα,

αν θα χιονίσει ή θα βρέξει

και αν στην τιβί το σίριαλ σου παίξει. 

Πόσο τελικά σε νοιάζει όλο αυτό;

Με την συνείδηση σου παίζετε κρυφτό.

Θα πας την Κυριακή για να ψηφίσεις

και δημοκρατικά το στόμα σου να κλείσεις.

Πορείες, δακρυγόνα και νεκρά παιδιά,

αλήθεια αναρωτιέται κανείς γι' αυτά;

Πού είναι η παιδεία;

Πού είναι η ελευθερία; -Ξύπνα!

Τριγύρω μας υπάρχει άφθονη απληστία.

Μόνο να ονειρεύεσαι μπορείς

χωρίς να έχεις κάμερα στραμμένη πάνω σου

για να μπορείς να απέχεις.

Μέχρι και η Χρυσή Αυγή, κόμμα της Βουλής

μπουρδέλο η κοινωνία μας, πουτάνες της εμείς.

Lure

Baby come closer and just listen..

I will tell you the secret of my soul..

I feel lost and dizzy without you,

There's nowhere else to go..

Baby come closer and just listen..

People can't hear us anymore,

all they care about in life,

is the opposite of love.

Baby come closer and just listen..

I don't know if it's going to end,

i just enjoy your very "ego",

and I don't want to let you go..

Let Sex Be a Playfulness

Απλοί αριθμοί

Μου λες γερνάς και επιδεικτικά ξεχνάς,
τα χρόνια που χαθήκανε
στης νιότης σου το πάθος.
Δυό τρία γατιά σου απέμειναν,
και χιούμορ της αλήθειας,
μέσα από την οθόνη σου
δε φαίνεται το λάθος.
Δεν σε γνωρίζω, μα θαρρώ
σε ξέρω κατά βάθος
ίσως ψυχή σαν κι'αυτή
γυρίζει κατά λάθος.
Περιπλανώμενη σκιά,
νιώθεις πως τελειώνεις,
εγώ δε συμφωνώ σε αυτό
απλά ολοκληρώνεις.
Απλώνεις τα χαμόγελα,
τις σκέψεις στους ανθρώπους,
τα πιο μεγάλα πάθη τους
στης ηδονής του σκότους.
Δεν είσαι μόνος,
είμαι εδώ,
άγνωστες οι ψυχές μας,
αρκεί να έχουμε άνοιξη
πάντοτε στις καρδιές μας.