Σε κοιτάζω ματωμένο φεγγάρι,
προσπαθείς να επιβιώσεις μες στα λευκά σου κύματα,
σαλεύεις στον σκοτεινό ουρανό,
γύρω σου εκκρίνονται φωτεινές ουσίες,
που ενώνονται σιγά σιγά
και σχηματίζουν μεθυσμένες παρθένες,
ντυμένες με μεταξωτά..
χορεύοντας την ηδονή και τον ανεκπλήρωτο πόθο..
Μια τόσο λεπτή γραμμή,
ανάμεσα στο χώρισμα σου με το αντίθετο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου