Πρώτη του Ψεύτη

Σαν Μάης τριγυρνάς γεμάτος περηφάνια,
να φέρεις στα γρασίδια σου
λουλούδια για στεφάνια.
Μα ο καιρός σε πρόλαβε
και Μάη δεν θα ανθίσεις,
έτσι τα φέρνει η ζωή,
γεμάτη ψευδαισθήσεις.
Καλύτερα Απρίλη να σε πω,
αφού μοιάζεις με ψέμα,
ήλιο υπόσχεσαι παντού
χαρές παιδιών και γέλια,
μα φέτος άλλαξες πολύ
μουντός και στραβωμένος
σαν να εκδικείσαι τον Θεό,
γκρίζος και θυμωμένος.
Άλλαξαν πια οι εποχές
κι οι άνθρωποι επίσης
γκρίζοι κι αυτοί,χωρίς ζωή,
κι αν ποτέ μιλήσεις,
νιώθεις τον πόνο δυνατό,
πέρασμα απλό,σκοτάδι
με μυστικά και φορεσιές
που μοιάζουν με του Άδη.
Γι'αυτό να φύγεις Μάη μου,
να ζούμε μες το ψέμα,
καλά καθόσουνα εκεί,
μπες πάλι στα χαμένα.
Άνοιξη ψεύτικη θαρρώ,
χωρίς μαργαριτάρια,
χωρίς τα δέντρα,τους καρπούς,
μάταια και όλα άδεια.