Εκεί που τελειώνει η μοναξιά

Το βήμα σου είναι γρήγορο,

ακολουθεί η σκέψη

εκείνον έχεις στο μυαλό

κι εκείνος ούτε λέξη.

Μη προσπαθείς να αγαπηθείς

αγάπη υπάρχει ήδη

εκεί κοντά σου θα την βρεις

σε εκείνο το ταξίδι.

Λόγια, ρυθμοί και μουσικές

απόψε ερωτεύσου

την ίδια σου την ομορφιά 

κάτσε και ονειρέψου

Κανείς δεν είναι κανενός

σου είπε μια φίλη

την κοίταξες,το σκέφτηκες

και πέρασες την πύλη.

Νιώθεις ελεύθερη ξανά

να κάνεις την ζωή σου

χωρίς φραγμούς και όρια

να δεις και την Ψυχή σου.

Αγαπημένο

Περιμένοντας την αναμονή να αναμείνει
βρήκαμε τους εαυτούς μας κι έχουμε δυό τρεις φίλοι απομείνει
κι εκεί που μέχρι κι η ζωή ξεδίνει
είπαμε να μην ξεδώσουμε να δούμε τι θα γίνει.
Σεισμός και σκοτοδίνη, φως κι απέραντη γαλήνη
με πιάνει η μοίρα από το χέρι και αμέσως με αφήνει.
Τροχιές γύρω απ'τον εαυτό μου κι ο εαυτός μου γύρω απ'τις τροχιές
οι αμαρτίες τόσο λίγες μα τόσο πολλές
λες και θες να ξαναζήσεις τα πράγματα όλα απ'την αρχή
κι από την άλλη τίποτα μην σβήσεις γιατί δεν θα'σουνα εσύ
τί θα κάνω, που θα πάω, θα πετύχω τελικά;
τί με νοιάζει τι θα γίνει, γιατί είναι όλα δανεικά;
τί χαρίζεται, τί αποκτάται, τι συμβαίνει στην καρδιά;
τί υπάρχει στο κεφάλι, ποιός τα σκέφτεται όλα αυτά;
Και αν εγώ, και αν εσύ, και αν όλοι μαζί;
κι αν κανείς μας δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει αλλού ζωή;
Σημασία καμιά δεν έχει έξω βγες έχει γιορτή
ξεπροβάλλει ρε ο ήλιος, ξύπνα ήρθε το πρωί.

25/02/11

Νύχτες ολόκληρες με βήματα στην άμμο,

κοιτάς ψηλά τον ουρανό, χαζεύεις και πιο πάνω,

τι υπάρχει εκεί ψηλά ρωτάς τον ουρανό σου

μήπως και έρθει η στιγμή να βρεις τον εαυτό σου.

Μάταια όμως φίλε μου,δεν βρίσκεται εκεί πέρα

ψάξε κάπου βαθύτερα,να βγεις από το ψέμα.

Κάπου στο στήθος, μέσα σου, φωνάζει η καημένη

δεν την ακούς,δεν την κοιτάς κι εκείνη μένει ξένη.

"Κοίτα με" λέει η καρδιά κι εσύ γυρνάς την πλάτη

μα η ζωή σου πονηρά σου κλείνει το ένα μάτι.

Τι να την δεις,τι να της πεις αφού πονάει τόσο

να μοιραστεί τον πόνο της,να αγαπηθεί ωστόσο,

μα δεν την θες ειλικρινά,την κουβαλάς μαζί σου

σαν το μπρελόκ που κρέμεται επάνω στο κλειδί σου.

Όμως αυτή σε οδηγεί, χαμπάρι δεν το παίρνεις

κι ας μπαίνει στην μέση το μυαλό κι η λογική που σπέρνεις,

όλα είναι μάταια και όλα είναι ψέμα

αν στην καρδιά σου, φίλε μου,δεν ρίξεις ένα βλέμμα.

"Ανθρώπινα" Λάθη

Προχθές συνάντησα μια φίλη,μου είπε πως σκέφτεται να χωρίσει γιατί ο καλός της,
την ελέγχει και την χειραγωγεί. Φυσικά δεν μπορώ να έχω άποψη πάνω σε αυτό, διότι δεν μπόρεσα να είμαι αμφίπλευρη.Το θέμα είναι πως με παραξένεψε όλο αυτό και έκανα μια σύντομη παρελθοντική διαδρομή σε ανθρώπους που μπορούν να σε χειραγωγούν ψυχολογικά και 100% συνειδητά. Βέβαια εσύ δεν καταλαβαίνεις τίποτα όταν συμβαίνει αυτό γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι 1ον ΔΕΝ είναι ηλίθιοι, ίσα ίσα που θα τους έλεγα  ευφυέστατους,2ον στο περνάνε υποσυνείδητα και 3ον οι περισσότεροι είχαν τέτοιο οικογενειακό περιβάλλον και μόνο έτσι ξέρουν να λειτουργούν, οπότε φαίνεται σαν "χαρακτηριστικό της προσωπικότητας τους" (μαλακίες).. Αναφέρομαι στους γνωστούς Κλέφτες Ενέργειας. Μέσα από ελέγχο, πίεση και δημιουργία ενοχών προς το άλλο άτομο, βρίσκεσαι ξαφνικά ανάμεσα στα θέλω σου και στον έρωτα σου,μη χέσω, γιατί πίστεψε με,οι συγκεκριμένοι (άνδρες-γυναίκες) είναι ιδιαίτερα ερωτευσιμοι άρα και επικίνδυνοι.Δεν υπάρχει μόνο όμως στις ερωτικές σχέσεις αλλά και στις οικογενειακές, φιλικές κ.ο.κ..
Πως μπορείς να σταματήσεις κάτι τέτοιο? Απλό.
Σταματάς να δίνεις τον χώρο για τέτοια πράγματα, αποφασίζεις για τον εαυτό σου εσύ και κανένας άλλος και το πιο σημαντικό..δεν παίζεις το παιχνίδι του. Πόσοι από εμάς ήρθαμε σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση εξ αιτίας κάποιου άλλου?Μην δημιουργείς ενοχές στον εαυτό σου, όταν ο άλλος θυμώνει, τσιρίζει, κλαίει και οδύρεται.. Είναι καθαρά πρόβλημα αυτού και του εγωισμού του.
Εκτός βέβαια αν έχει δίκιο ο άνθρωπος και ο σκατοψυχος είσαι εσύ.Μας ελέγχει το κωλοσύστημα στην Ελλάδα του 11',θα μας ελέγχουν και οι γύρω μας?