Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Απλοί αριθμοί

Μου λες γερνάς και επιδεικτικά ξεχνάς,
τα χρόνια που χαθήκανε
στης νιότης σου το πάθος.
Δυό τρία γατιά σου απέμειναν,
και χιούμορ της αλήθειας,
μέσα από την οθόνη σου
δε φαίνεται το λάθος.
Δεν σε γνωρίζω, μα θαρρώ
σε ξέρω κατά βάθος
ίσως ψυχή σαν κι'αυτή
γυρίζει κατά λάθος.
Περιπλανώμενη σκιά,
νιώθεις πως τελειώνεις,
εγώ δε συμφωνώ σε αυτό
απλά ολοκληρώνεις.
Απλώνεις τα χαμόγελα,
τις σκέψεις στους ανθρώπους,
τα πιο μεγάλα πάθη τους
στης ηδονής του σκότους.
Δεν είσαι μόνος,
είμαι εδώ,
άγνωστες οι ψυχές μας,
αρκεί να έχουμε άνοιξη
πάντοτε στις καρδιές μας.



Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Perversion _




Διαστροφή.Όμορφη λέξη ακουστικά.Την λες και γεμίζει το στόμα σου.
Την νιώθεις και γεμίζει το σώμα σου;
Μην αναρωτιέσαι.Έτσι είναι.Απλά φοβάσαι την αποδοχή αυτής
για να μη χαλάσει η εικόνα σου.Ω ναι.
Η εικόνα που μετασχηματίστηκε από χιλιάδες όνειρα άλλων.
Μη φοβάσαι,δεν θα κριθείς από κανέναν.Είμαστε όλοι διεστραμμένοι.
Όμως δεν το παραδεχόμαστε.
Αφόπλισε τον εαυτό σου.
Γδύσου.Βγάλε από πάνω σου τα μη,τα πρέπει και τα όχι.
Είσαι εσύ.
Κάνε τώρα τις ακραίες σκέψεις σου,μαρτύρησε τις χυδαίες επιθυμίες σου.
Δεν είναι ντροπή.Σε έκαναν να νομίζεις πως είναι ντροπή.
Το μικρό ανθρωπάκι μέσα σου τρίβει τα χέρια του. Αποκάλυψη..

Για πες μου τώρα..την νιώθεις και γεμίζει το σώμα σου;


Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Γκριφ

Χαθήκανε τα όνειρα,
απατηλές εκλείψεις,
είμαστε μόνοι στο γκρεμό
με πόνο και με τύψεις.
Τα δάκρυα μας,θάλασσα,
απώλεια μεγάλη,
φυγή,σιωπή και παρακμή,
μία αιώνια ζάλη _

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Τρύπιο ονείρεμα

Αρχίζει της νιότης η στιγμή
με σκηνικά στημένα.
Τοίχοι που βγάζουν μια κραυγή
με σωθικά βγαλμένα. 
Επιλογές, κρυφές ευχές,τα πήρε
όλα το ρέμα,να μοιραστείς,
να εξαγνιστείς
μα σε κουφαίνει η τροχιά
απ'της στιγμής τα τρένα.
Τρέχεις να βρεις, κάτι να δεις,
να ζήσεις πια για σένα,
αυτά που οι άλλοι φτιάξανε
να ενώσεις τα σπασμένα.
Στο γκρίζο πάνω του ουρανού,
να απλώσεις κεκτημένα,
χρώμα να πάρουν ζαφειρί,
να δεις πολύχρωμη γιορτή,
πριν γίνουν τα όνειρα σου
μολυβί και πειραγμένα.



Σιγή

Δεν αισθάνομαι.
Επιπλέω σε βαθιά νερά.
Χάνομαι μέσα σε φανταστικές ερήμους.
Κομμάτια θλίψης,αίμα και πόνος.
Προσπαθώ να υπάρχω.
Ανέφικτο.
Υποφέρω παρουσίες,ξεγελώ τον
εαυτό μου με ύπουλες διαθέσεις.
Αγέλαστο πρόσωπο,χαμένη ομορφιά,
κίβδηλη ύπαρξη.
Πού είσαι Εαυτέ;

Αναμονή

Κοιτάει τις κομμένες σελίδες στο ημερολόγιο της.Χαμογελάει.Σκέφτεται πως
 ίσως είναι για καλό.
Ο ήλιος της ζεσταίνει το σώμα και το καλοκαιρινό αεράκι της προκαλεί μια
αίσθηση ευτυχίας.
Η μουσική της χαϊδεύει τα αυτιά,μέσα της χορεύει.Τόσες πολλές σκέψεις στο μυαλό της
που αδυνατεί να τις βάλει στη σειρά.
Μπερδεμένα συναισθήματα.Δε νιώθει λύπη.Δεν ξέρει τι νιώθει.
Απλά νιώθει μπερδεμένη.Έτσι κι αλλιώς το μπέρδεμα είναι μια κατάσταση,όπως και
να το κάνουμε.
Κοιτάζει το ρολόι του χεριού της,θυμάται την γιαγιά της που της το χάρισε
και απλά αφήνει τον χρόνο να της δείξει τι πρέπει να κάνει.
Αλλάζει τραγούδι.Δεν ταίριαζε με την μπερδεμένη διάθεση της.
Κοιτάζει τα σπίτια που φαίνονται από ψηλά και αναρωτιέται αν είναι όντως τόσο
έρημα από ζωή,όπως φαίνονται.
Η πόλη κάτω,ήρεμη,γκριζοπράσινη.
Παίρνει μια μεγάλη τζούρα,αναστενάζει και χάνεται μέσα στον ανεμοστρόβιλο
που έπλασε στο μυαλό της με τα μάτια της κλειστά.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Πρώτη του Ψεύτη

Σαν Μάης τριγυρνάς γεμάτος περηφάνια,
να φέρεις στα γρασίδια σου
λουλούδια για στεφάνια.
Μα ο καιρός σε πρόλαβε
και Μάη δεν θα ανθίσεις,
έτσι τα φέρνει η ζωή,
γεμάτη ψευδαισθήσεις.
Καλύτερα Απρίλη να σε πω,
αφού μοιάζεις με ψέμα,
ήλιο υπόσχεσαι παντού
χαρές παιδιών και γέλια,
μα φέτος άλλαξες πολύ
μουντός και στραβωμένος
σαν να εκδικείσαι τον Θεό,
γκρίζος και θυμωμένος.
Άλλαξαν πια οι εποχές
κι οι άνθρωποι επίσης
γκρίζοι κι αυτοί,χωρίς ζωή,
κι αν ποτέ μιλήσεις,
νιώθεις τον πόνο δυνατό,
πέρασμα απλό,σκοτάδι
με μυστικά και φορεσιές
που μοιάζουν με του Άδη.
Γι'αυτό να φύγεις Μάη μου,
να ζούμε μες το ψέμα,
καλά καθόσουνα εκεί,
μπες πάλι στα χαμένα.
Άνοιξη ψεύτικη θαρρώ,
χωρίς μαργαριτάρια,
χωρίς τα δέντρα,τους καρπούς,
μάταια και όλα άδεια.

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Ρινίσματα Ψυχής

Έφυγες και είσαι πια μακριά
χωρίς δικαιολογίες
σαν ταξιδιάρικα πουλιά
που βλέπεις στις ταινίες.
Τι να σου πω,τι να μου πεις
χάος η μοναξιά μου
λάθη που ξανασυγχωρείς
ακολουθεί η σκιά μου.
Γιατί αυτό;Γιατί εκεί;
Ρωτώ κι αναζητάω,
φαίνεται ψάχνεις να βρεις,
κάπου εκεί
παλιά ρινίσματα ψυχής.
Στα σεντόνια η μορφή σου
με καλεί διστακτικά
να της δώσω λίγη αγάπη
μα είμαι άδεια τελικά.
Στην ουσία δεν υπάρχεις,
ήσουνα περαστικός,
μου λεγες "δεν είμαι εκείνοι"
μα σε πρόδωσε ο καιρός.
Κρίμα για την ταλαιπωρία,
λόγια πολλά χωρίς ουσία,
δεν φταις εσύ,ούτε κι εγώ
φταίει η μοίρα και των δυό,
και τα αφήνω όλα πίσω
δεν αγαπώ και δεν μισώ,
όλα ήταν ένα ψέμα
δεν υπάρχει παρελθόν.