Οξυγόνο

Εξελίσσομαι και ανανεώνομαι,
γελάω και κορδώνομαι,
χαίρομαι που είμαι ζωντανή
κι όχι πνιγμένη σε κλουβί.
Πετάω ψηλά κι ορθώνομαι,
σε άλλους καιρούς υψώνομαι
πολιτείες,κάμπους και βουνά,
τα βλέπω όλα ρεαλιστικά.

Είμαστε Εδώ αγάπη μου,
υπάρχουμε στο Τώρα,
έλα πιάσε το χέρι μου,
κι έχω πάρει φόρα.
Κράτα τη φλόγα και πάμε μακριά,
έλα να μοιραστούμε,
να εξελιχθούμε αγκαλιά.

Κοίταξε με,σαν κλόουν γελώ,
παίζω και χοροπηδώ,
κι ας μην είμαι παιδί στην ηλικία,
ξέρεις εγώ στο παιχνίδι μου βάζω την ουσία.

Και θα μου πεις:
"μα αυτό το ποίημα,είναι παιδικό"
και θα σου πω:
"δε με ενδιαφέρει,
ξέμεινα,χρειάζομαι καπνό."

Κόκκινη γιορτή

Σε κοιτάζω ματωμένο φεγγάρι,

προσπαθείς να επιβιώσεις μες στα λευκά σου κύματα,

σαλεύεις στον σκοτεινό ουρανό,

γύρω σου εκκρίνονται φωτεινές ουσίες,

που ενώνονται σιγά σιγά 

και σχηματίζουν μεθυσμένες παρθένες,

ντυμένες με μεταξωτά..

χορεύοντας την ηδονή και τον ανεκπλήρωτο πόθο..

Μια τόσο λεπτή γραμμή,

ανάμεσα στο χώρισμα σου με το αντίθετο..